Dit is foto nummer 203 geplaatst op 27-10-2007 in de catagorie portretfoto.
Pieter van Paridon en Johanna Willemina Maria Versteegh
Dit zijn Pieter van Paridon en Johanna Willemina Maria Versteegh.
Pieter van Paridon is geboren op maandag 14 april 1879 in Baarn, zoon van Adrianus (Arie) van Paridon en Everarda Maria Ebbenhorst. Pieter is overleden op zondag 11 mei 1947 in Haarlem, 68 jaar oud.Hij is begraven op woensdag 14 mei 1947 in Baarn, Rooms Katholieke Kerkhof, Kerkstraat. Beroep: kleermaker
Pieter:
(1) trouwde, 28 jaar oud, op maandag 16 september 1907 in Deil met Johanna Willemina Maria Versteegh, ongeveer 26 jaar oud. Johanna is geboren omstreeks 1881 in Deil, dochter van Antonie Versteegh en Klara Maria Jansen. Johanna is overleden op maandag 6 februari 1939 in Baarn, ongeveer 58 jaar oud.Zij is begraven in Baarn, Rooms Katholieke Kerkhof, Kerkstraat.
(2) trouwde, 67 jaar oud, op woensdag 27 november 1946 in Haarlem met Francisca Wilhelmina Louise Maria (Cisca) Helsloot, 63 jaar oud. Cisca is geboren op vrijdag 27 juli 1883 in Amsterdam, dochter van Wilhelmus Hironimus Adrianus Helsloot en Wilhelmina Margaretha Maria Zettels. Cisca is overleden op woensdag 22 november 1967 in Hilversum, 84 jaar oud.Zij is begraven in Hilversum, R.K. Kerkhof St. Barbara Bosdrift. Cisca is weduwe van Hermanus Wilhelmus Leonardus Ophoff (1882-1945), met wie zij trouwde op woensdag 22 juni 1904 in Amsterdam.
Kinderen van Pieter en Johanna:
1 Adrianus Anthonius van Paridon, geboren op vrijdag 19 januari 1912 in Baarn. Adrianus is overleden op zondag 27 januari 2002, 90 jaar oud.Hij is begraven in Baarn, Rooms Katholieke Kerkhof, Kerkstraat. Notitie bij Adrianus: Uit het Utrechts nieuwsblad ongeveer 1985, met dank aan Dhr. A. Wong Adriaan van Paridon, kleermaker in Baarn: “Een colbertje is geen jasje, het moet leven” Hij pakt een geruit colbertje. “Dit is al meer dan twintig jaar oud. Maar de eigenaar is er zo dol op. Hij laat het telkens weer repareren.” Hij klapt de revers terug en wrijft even. “Prima Engelse stof. Verkleurt absoluut niet.” A.A. van Paridon (72): in het telefoonboek staat hij als kleermaker (‘taill d en h’) genoemd en z’n bedrijf aan de Baarnse Hoofdstraat is nog steeds ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. “maar veel doe ik er niet meer aan. Gelukkig niet, het hoeft ook niet meer. Ik beur nu toch AOW. Als ’t mooi weer is, zit ik op de fiets.” “M’n werkkleren”, wijst hij. Een jasje van groen-bruine ribstof, een blauw overhemd en een witte stropdas. In de voorkant van het jasje zit een naald gestoken, de witte draad bungelt naar beneden. Van Paridons vader was ook kleermaker; daar leerde hij het vak in de zaak aan de Nieuw Baarnstraat. “Dat sprak voor zich. Ik was de enige zoon.” ’t Begon met naald en draad. Het eenvoudige werk, steekjes maken, zakken aanzetten en dergelijke. Al met al duurde het wel een jaar of vijf, zes, voordat je het eerste kostuum in elkaar mag zetten. Eerst broeken, dan vesten en daarna de colberts. Kijk, zo’n colbertje dat moet een beetje leven, dat moet wat cachet hebben, ’t moet opvallen .dat is niet zomaar een gewoon jasje. Dat is moeilijk; daar heb je zo je manieren voor.” Van Paridon is niet zeker of hij nog wel een opdracht voor een kostuum aan zou nemen. Maar als hij het zou doen, gaat hij op precies dezelfde manier aan het werk zoals zijn vader he hem bijna zestig jaar geleden heeft geleerd. Hij verteld: “Eerst zoek je samen een stof uit. Meestal zijn dat Engelse stoffen, die zijn het beste. Daarna neem je de maat en dan moet je uitkijken of iemand misschien wat afwijkingen heeft, want in het patroon moet je dat opvangen. Als iemand hangende schouders heeft, kan je dat wat opvullen of als iemand een erg platte borst heeft of een hoge rug. Als kleermaker moest je dat een beetje fatsoeneren, zodat mensen er toch slank en behoorlijk uitzagen. Volgens mij heb je tegenwoordig trouwens minder abnormale figuren dan vroeger. Nou doen ze natuurlijk ook bijna allemaal aan sport, dat scheelt. In een aantal gevallen kan iemand dan op een modeplaat aanwijzen wat je ongeveer wil hebben. Maar dat was bij dameskleding eigenlijk belangrijker dan bij de heren. Voor heren zijn de kostuums eigenlijk bijna niet veranderd. Een broek, een vest en een colbert. Kleuren: grijs, bruin een streepie… in de damesmode verandert dat veel sneller. Die modeplaten kocht de kleermaker aan de duer. “Ze kwamen uit Frankrijk geloof ik”, vertelt Van Paridion. “Er stond een persoon op afgebeeld met een bepaald kledingstuk. Verder geen aanwijzingen, maar als kleermaker kan je dan zelf het patroon maken. Daar hoef je niet verbaasd over te zijn, als ik iemand zie lopen, weet ik hoe die kleren in elkaar zitten, daar is ’t je vak voor.” Met zijn vingers over het tafelkleed tekent hij welke manier zijn vader en hij gebruikte om het patroon aan te passen aan de “derrière” van de klant. die verschilt van mens tot mens, maar een broek moet natuurlijk wel goed zitten.” “Het leukste wat ik ooit heb gemaakt? Ach, je deed altijd ongeveer hetzelfde. Het was je vak, je most ervan leven; de mensen wilden gewoon een kostuum. Ze zagen er wel altijd keurig uit; dat zeiden ze ook tegen me. Daar ben ik wel tevreden over.” Even later vertelt hij over de eerste prijs die hij nog eens gewonnen heeft bij een wedstrijd van een kleermakersclub. “Het was een rokkostuum.” Relativerend: “Maar of ik nu echt de beste was. Misschien heeft de beste wel niet meegedaan. De echte grote zaken moesten bijvoorbeeld niets van zulke wedstrijden hebben. Dat zou veel te slechte reclame zijn als ze een keertje zouden verliezen. Leuk In de oorlog kwam de confectie-industrie op. Veel mensen gingen niet langer naar een kleermaker, maar kochten hun kleren in de winkel van een rek. Van Paridon kan zich er nu niet meer over opwinden. “Ik hoef er nu niet meer van te leven. Maar ik vind veel mensen er leuk uitzien; ook de kinderen, die hadden vroeger altijd zo’n stijf jurkje aan.” Dameskleding is wel wat slobberiger geworden. Dat hebben ze goed bekeken, dan past ’t veel sneller. Daar hebben ze nu geen moeilijkheden mee. Als je iets wilt maken dat echt goed past, dat precies zit, dat kan bijna niet in de confectie. Kijk, zoals wij vroeger mantelpakjes maakten, dat kan nu niet meer. Je ziet ze ook bijna niet meer.” “Mijn vader had vijf kleermakers in dienst. Hij kon toen pakken maken voor tachtig gulden. Met de beste Engelse stof en dan was-ie ook nog naar Rotterdam of Amsterdam geweest. Want daar hadden we ook veel klanten; recommendatie-werk via de deftige heren uit Baarn. Als ik het nu weer zou doen? Het maken van een heel kostuum kost ongeveer een week; de stof erbij. Dan zit ik op ongeveer 1300 gulden. Een maatkostuum kost veel geld.” Beroep: kleermaker Adrianus trouwde, 29 jaar oud, op woensdag 13 augustus 1941 met Anna Catharina Hageman, 24 jaar oud. Anna is geboren op woensdag 28 februari 1917. Anna is overleden op zondag 4 september 1977, 60 jaar oud.Zij is begraven in Baarn, Rooms Katholieke Kerkhof, Kerkstraat.
2 Clara Maria van Paridon, geboren op vrijdag 3 april 1914 in Soest. Clara is overleden op zondag 10 september 1995, 81 jaar oud.Zij is begraven in Soest, Rooms Katholieke begraafplaats Sint Annahof. Clara trouwde, 23 of 24 jaar oud, in 1938 met Antoon Gijsbertus Hilhorst, 28 of 29 jaar oud. Antoon is geboren op zaterdag 19 juni 1909 in Baarn, zoon van Cornelis Hilhorst en Anthonia (Teunisje) Majoor. Antoon is overleden op dinsdag 17 augustus 1976, 67 jaar oud.Hij is begraven in Soest, Rooms Katholieke begraafplaats Sint Annahof.
3 Everarda Maria van Paridon, geboren op maandag 3 januari 1921. Everarda is overleden op donderdag 28 september 1989, 68 jaar oud.Zij is begraven op zaterdag 30 september 1989 in Baarn, Rooms Katholieke Kerkhof, Kerkstraat. Everarda trouwde met Johannes Lambertus Antonius (Joop) Timmers. Joop is geboren op zaterdag 7 juni 1919, zoon van Lambertus Franciscus Timmers en Theodora Veldhuisen. Joop is overleden op zaterdag 19 augustus 1978, 59 jaar oud.Hij is begraven op dinsdag 22 augustus 1978 in Baarn, Rooms Katholieke Kerkhof, Kerkstraat. Notitie bij Joop: Penningmeester van de Baarnse Oranje Vereniging Beroep: mededirekteur van de Verenigde Administratiekantoren BV te Baarn.
Datering van de afbeelding: ca. 1940
Bron: Dhr. A. Wong, Apeldoorn
Fotograaf: Onbekend
Gevraagd: Alles wat u maar kunt vertellen over deze familie.
Meer beeldmateriaal die betrekking heeft op deze familie.
Meer oude foto's van Baarnaars (wie dan ook).
Klik hier om informatie over deze foto te mailen
Pieter van Paridon is geboren op maandag 14 april 1879 in Baarn, zoon van Adrianus (Arie) van Paridon en Everarda Maria Ebbenhorst. Pieter is overleden op zondag 11 mei 1947 in Haarlem, 68 jaar oud.Hij is begraven op woensdag 14 mei 1947 in Baarn, Rooms Katholieke Kerkhof, Kerkstraat. Beroep: kleermaker
Pieter:
(1) trouwde, 28 jaar oud, op maandag 16 september 1907 in Deil met Johanna Willemina Maria Versteegh, ongeveer 26 jaar oud. Johanna is geboren omstreeks 1881 in Deil, dochter van Antonie Versteegh en Klara Maria Jansen. Johanna is overleden op maandag 6 februari 1939 in Baarn, ongeveer 58 jaar oud.Zij is begraven in Baarn, Rooms Katholieke Kerkhof, Kerkstraat.
(2) trouwde, 67 jaar oud, op woensdag 27 november 1946 in Haarlem met Francisca Wilhelmina Louise Maria (Cisca) Helsloot, 63 jaar oud. Cisca is geboren op vrijdag 27 juli 1883 in Amsterdam, dochter van Wilhelmus Hironimus Adrianus Helsloot en Wilhelmina Margaretha Maria Zettels. Cisca is overleden op woensdag 22 november 1967 in Hilversum, 84 jaar oud.Zij is begraven in Hilversum, R.K. Kerkhof St. Barbara Bosdrift. Cisca is weduwe van Hermanus Wilhelmus Leonardus Ophoff (1882-1945), met wie zij trouwde op woensdag 22 juni 1904 in Amsterdam.
Kinderen van Pieter en Johanna:
1 Adrianus Anthonius van Paridon, geboren op vrijdag 19 januari 1912 in Baarn. Adrianus is overleden op zondag 27 januari 2002, 90 jaar oud.Hij is begraven in Baarn, Rooms Katholieke Kerkhof, Kerkstraat. Notitie bij Adrianus: Uit het Utrechts nieuwsblad ongeveer 1985, met dank aan Dhr. A. Wong Adriaan van Paridon, kleermaker in Baarn: “Een colbertje is geen jasje, het moet leven” Hij pakt een geruit colbertje. “Dit is al meer dan twintig jaar oud. Maar de eigenaar is er zo dol op. Hij laat het telkens weer repareren.” Hij klapt de revers terug en wrijft even. “Prima Engelse stof. Verkleurt absoluut niet.” A.A. van Paridon (72): in het telefoonboek staat hij als kleermaker (‘taill d en h’) genoemd en z’n bedrijf aan de Baarnse Hoofdstraat is nog steeds ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. “maar veel doe ik er niet meer aan. Gelukkig niet, het hoeft ook niet meer. Ik beur nu toch AOW. Als ’t mooi weer is, zit ik op de fiets.” “M’n werkkleren”, wijst hij. Een jasje van groen-bruine ribstof, een blauw overhemd en een witte stropdas. In de voorkant van het jasje zit een naald gestoken, de witte draad bungelt naar beneden. Van Paridons vader was ook kleermaker; daar leerde hij het vak in de zaak aan de Nieuw Baarnstraat. “Dat sprak voor zich. Ik was de enige zoon.” ’t Begon met naald en draad. Het eenvoudige werk, steekjes maken, zakken aanzetten en dergelijke. Al met al duurde het wel een jaar of vijf, zes, voordat je het eerste kostuum in elkaar mag zetten. Eerst broeken, dan vesten en daarna de colberts. Kijk, zo’n colbertje dat moet een beetje leven, dat moet wat cachet hebben, ’t moet opvallen .dat is niet zomaar een gewoon jasje. Dat is moeilijk; daar heb je zo je manieren voor.” Van Paridon is niet zeker of hij nog wel een opdracht voor een kostuum aan zou nemen. Maar als hij het zou doen, gaat hij op precies dezelfde manier aan het werk zoals zijn vader he hem bijna zestig jaar geleden heeft geleerd. Hij verteld: “Eerst zoek je samen een stof uit. Meestal zijn dat Engelse stoffen, die zijn het beste. Daarna neem je de maat en dan moet je uitkijken of iemand misschien wat afwijkingen heeft, want in het patroon moet je dat opvangen. Als iemand hangende schouders heeft, kan je dat wat opvullen of als iemand een erg platte borst heeft of een hoge rug. Als kleermaker moest je dat een beetje fatsoeneren, zodat mensen er toch slank en behoorlijk uitzagen. Volgens mij heb je tegenwoordig trouwens minder abnormale figuren dan vroeger. Nou doen ze natuurlijk ook bijna allemaal aan sport, dat scheelt. In een aantal gevallen kan iemand dan op een modeplaat aanwijzen wat je ongeveer wil hebben. Maar dat was bij dameskleding eigenlijk belangrijker dan bij de heren. Voor heren zijn de kostuums eigenlijk bijna niet veranderd. Een broek, een vest en een colbert. Kleuren: grijs, bruin een streepie… in de damesmode verandert dat veel sneller. Die modeplaten kocht de kleermaker aan de duer. “Ze kwamen uit Frankrijk geloof ik”, vertelt Van Paridion. “Er stond een persoon op afgebeeld met een bepaald kledingstuk. Verder geen aanwijzingen, maar als kleermaker kan je dan zelf het patroon maken. Daar hoef je niet verbaasd over te zijn, als ik iemand zie lopen, weet ik hoe die kleren in elkaar zitten, daar is ’t je vak voor.” Met zijn vingers over het tafelkleed tekent hij welke manier zijn vader en hij gebruikte om het patroon aan te passen aan de “derrière” van de klant. die verschilt van mens tot mens, maar een broek moet natuurlijk wel goed zitten.” “Het leukste wat ik ooit heb gemaakt? Ach, je deed altijd ongeveer hetzelfde. Het was je vak, je most ervan leven; de mensen wilden gewoon een kostuum. Ze zagen er wel altijd keurig uit; dat zeiden ze ook tegen me. Daar ben ik wel tevreden over.” Even later vertelt hij over de eerste prijs die hij nog eens gewonnen heeft bij een wedstrijd van een kleermakersclub. “Het was een rokkostuum.” Relativerend: “Maar of ik nu echt de beste was. Misschien heeft de beste wel niet meegedaan. De echte grote zaken moesten bijvoorbeeld niets van zulke wedstrijden hebben. Dat zou veel te slechte reclame zijn als ze een keertje zouden verliezen. Leuk In de oorlog kwam de confectie-industrie op. Veel mensen gingen niet langer naar een kleermaker, maar kochten hun kleren in de winkel van een rek. Van Paridon kan zich er nu niet meer over opwinden. “Ik hoef er nu niet meer van te leven. Maar ik vind veel mensen er leuk uitzien; ook de kinderen, die hadden vroeger altijd zo’n stijf jurkje aan.” Dameskleding is wel wat slobberiger geworden. Dat hebben ze goed bekeken, dan past ’t veel sneller. Daar hebben ze nu geen moeilijkheden mee. Als je iets wilt maken dat echt goed past, dat precies zit, dat kan bijna niet in de confectie. Kijk, zoals wij vroeger mantelpakjes maakten, dat kan nu niet meer. Je ziet ze ook bijna niet meer.” “Mijn vader had vijf kleermakers in dienst. Hij kon toen pakken maken voor tachtig gulden. Met de beste Engelse stof en dan was-ie ook nog naar Rotterdam of Amsterdam geweest. Want daar hadden we ook veel klanten; recommendatie-werk via de deftige heren uit Baarn. Als ik het nu weer zou doen? Het maken van een heel kostuum kost ongeveer een week; de stof erbij. Dan zit ik op ongeveer 1300 gulden. Een maatkostuum kost veel geld.” Beroep: kleermaker Adrianus trouwde, 29 jaar oud, op woensdag 13 augustus 1941 met Anna Catharina Hageman, 24 jaar oud. Anna is geboren op woensdag 28 februari 1917. Anna is overleden op zondag 4 september 1977, 60 jaar oud.Zij is begraven in Baarn, Rooms Katholieke Kerkhof, Kerkstraat.
2 Clara Maria van Paridon, geboren op vrijdag 3 april 1914 in Soest. Clara is overleden op zondag 10 september 1995, 81 jaar oud.Zij is begraven in Soest, Rooms Katholieke begraafplaats Sint Annahof. Clara trouwde, 23 of 24 jaar oud, in 1938 met Antoon Gijsbertus Hilhorst, 28 of 29 jaar oud. Antoon is geboren op zaterdag 19 juni 1909 in Baarn, zoon van Cornelis Hilhorst en Anthonia (Teunisje) Majoor. Antoon is overleden op dinsdag 17 augustus 1976, 67 jaar oud.Hij is begraven in Soest, Rooms Katholieke begraafplaats Sint Annahof.
3 Everarda Maria van Paridon, geboren op maandag 3 januari 1921. Everarda is overleden op donderdag 28 september 1989, 68 jaar oud.Zij is begraven op zaterdag 30 september 1989 in Baarn, Rooms Katholieke Kerkhof, Kerkstraat. Everarda trouwde met Johannes Lambertus Antonius (Joop) Timmers. Joop is geboren op zaterdag 7 juni 1919, zoon van Lambertus Franciscus Timmers en Theodora Veldhuisen. Joop is overleden op zaterdag 19 augustus 1978, 59 jaar oud.Hij is begraven op dinsdag 22 augustus 1978 in Baarn, Rooms Katholieke Kerkhof, Kerkstraat. Notitie bij Joop: Penningmeester van de Baarnse Oranje Vereniging Beroep: mededirekteur van de Verenigde Administratiekantoren BV te Baarn.
Datering van de afbeelding: ca. 1940
Bron: Dhr. A. Wong, Apeldoorn
Fotograaf: Onbekend
Gevraagd: Alles wat u maar kunt vertellen over deze familie.
Meer beeldmateriaal die betrekking heeft op deze familie.
Meer oude foto's van Baarnaars (wie dan ook).
De afgebeelde personen op de foto zijn:
1. Pieter van Paridon is geboren op 13-04-1879 en overleden op 11-05-1947.
2. Johanna Willemina Maria Versteegh is geboren op 25-03-1881 en overleden op 06-02-1939.