Dit is een trouwfoto van Dirk Hornsveld en Anna Maria Klaassen.

Dirk Hornsveld is geboren op 12-10-1892 in Baarn, zoon van Hendrik Hornsveld en Hendrika (Heintje) van der Woord. Dirk is overleden op 21-10-1971 in Soest, 79 jaar oud. Hij is begraven op 25-10-1971 in Soest Veldweg. Notitie bij Dirk: Dirk Hornsveld werd vernoemd naar Dirk van der Woord, zijn grootvader van moeders kant. Hij was een vrolijk en levenslustig man en net als zijn vader bezat hij een ernstig en diep begrip voor de geestelijke waarden Zijn geloof was onwrikbaar. Zijn bijbelvastheid was groot. Dirk Hornsveld was o.a. jarenlang voorzitter van de gereformeerde jongelingenvereniging in Baarn. Zo tekende hij in 1928 de oorkonde ter gelegenheid van het 40-jarig julbileum van deze vereniging. In een van de vroegste reclames die hij voor zichzelf maakte en verspreidde (hij woonde toen nog bij zijn ouders in "Burbankia" in Baarn) schreef hij: "oorkonden - jubileumalbums voor alle gelegenheden - titel en opdrachtbladen - calligraphische reproducties van familiewapens en oud-Holl. Miniaturen- penteekeningen - natuurgetrouwe foto-licht-schilderingen op glas met eiwitlazuurverven. Als oudste zoon was Dirk voorbestemd om de kwekerij van zijn vader Hendrik over te nemen. Hij volgde opleidingen op tuinbouwgebied en behaalde alle benodigde dipolma?s. Maar in plaats van kweken tekende hij liever de bloemen in de kassen, zodat het kwekersvak overging op zijn jongere broers Henk en Klaas. Dirk bezocht rond 1915 de grafische school in Utrecht en leerde daar siertekenen. Bron: Tijdschrift van de Historische Kring Baerne Sepember 2003. Al op jeugdige leeftijd blijkt Dirk schrijf- en tekentalent te bezitten. Zijn briefjes naar familie en vrienden waren bijna grafische hoogstandjes. Al spoedig ontwikkelde hij dit talent via zelfstudie tot professioneel niveau. Bewijzen van zijn kunnen werden gevonden in zijn eigen trouwkaart, nieuwjaarswensen, in talloze affiches, diploma?s, oorkonden, teksten etc. Het hanteren van potlood, pen en penseel (en de brandstift) gingen hem kundig af. Daarbij lagen portretten hem even gemakkelijk als landschappen, hoewel hij voor dit laatste duidelijk voorkeur toonde. Binnen zijn familie hangen nog vele schilderijen van zijn hand aan de wand. Zijn muzikale gave kwam vooral tot uiting op de huiselijke feestjes, op bijvoorbeeld de jaarvergaderingen van de jongelingsvereniging en bij kerkelijke activiteiten, waar veelal samen met vrienden en vriendinnen muzikale bijdragen werden geleverd. Ook aan zijn fotografische capaciteiten mag niet worden voorbijgegaan. Via de oude glasplatentechniek werden misschien wel duizend foto?s geproduceerd. Ze zijn in verschillende familie-archieven terechtgekomen. Bijna ieder familielid, vanaf zijn oude grootvader tot en met zijn laatst gekende kleinkind keek naar "het vogeltje". Prachtig, dat geheimzinnig gedoe: een voorovergebogen mannetje achter een houten doos op een driepoot met een grote zwarte doek over zich heen. Dirk was, evenals zijn broers en zussen, een vrolijk en levenslustig mens, met veel gevoel voor humor. Toch bezat hij, net als zijn vader, een ernstig en diep begrip voor de geestelijke waarden van het leven. Zijn onwrikbaar geloof en bijbelvastheid, daarbij de gave des woords, leidde hem vaak tot voortrekkersfuncties binnen het kerkelijk leven. 0.a. was hij jarenlang voorzitter van de gereformeerde jongelingsvereniging in Baarn. Op veel latere leeftijd voelde hij zich geroepen zich in dienst te stellen van de geestelijk arme mens. Via de "Hope Bible Mission Nederland " krijgt hij de gelegenheid evangeliserend werk te gaan verrichten. Aanvankelijk vindt deze geestelijke verzorging plaats op de woonwagenkampen van Soest, Amersfoort, Baarn en omgeving. Maar al spoedig trekt hij met zijn busje richting Veluwe en zelfs het strand, waar hij bijbelclubs, tentmeetings, vakantiekampen e.d. organiseert. Maar ook op de hoeken van de straat en op de pleinen draagt hij het evangelie uit, voert hij gesprekken en zingt hij met de mensen onder begeleiding van zijn accordeon bekende liederen. Op vaste tijden en vaste plekken trekt hij met de geluidswagen, vaak samen met zijn vrouw, naar Vreeswijk, Vianen, Utrecht, Barneveld, Ermelo, Harderwijk, Putten, Laren en Soesterberg. Hij houdt hier kinderbijeenkomsten, zingt met de kinderen en vertelt een bijbelverhaal. Zijn stelling: "gij zult mijn getuigen zijn? " heeft hij nog tot op hoge leeftijd mogen waarmaken. Dirk, een veelzijdig en bewonderenswaardig mens. Bij velen geliefd en door zijn kinderen op handen gedragen. Dirk werd begraven op de Hervormde Begraafplaats aan de Veldweg in Soest. (Uit "Driehonderd jaren Hornsveld", Genealogie en Geschiedenis van de Familie Hornsveld van D.H. Werner, Culemborg, 1992.) De laatste jaren van zijn leven leed Dirk aan de ziekte van Parkinson. Beroep: Sierschrijver / tekenaar / kalligraaf / fotograaf / musicus / evangelist.
Dirk trouwde, 30 jaar oud, op 09-05-1923 in Baarn met Anna Maria (Annie) Klaassen, 26 jaar oud. Annie is geboren op 02-10-1896 in Amsterdam, dochter van Gerardus Bernardus Klaassen en Maria Cornelia Werner. Annie is overleden op 20-01-1993 in Soest, 96 jaar oud. Zij is begraven op 25-01-1993 in Soest Veldweg. Beroep: Verpleegster in Amsterdam.
Kinderen van Dirk en Annie:
1 Annie (Ans) Hornsveld, geboren op 10-03-1924 in Soestdijk. Ans trouwde, 26 jaar oud, op 12-07-1950 met Hendrik (Henk) van Dalen, 27 jaar oud. Henk is geboren op 29-10-1922 in De Bilt, zoon van Christiaan Theodorus van Dalen en Gozina Vis.
2 Hendrik Hornsveld, geboren op 18-06-1925 in Soest. Notitie bij Hendrik: Vertrok met zijn echtenote in 1955 naar Canada. In April 2005 verscheen navolgend artikel van Hendrik Hornsveld in de familiekrant: FROM MOUNT HOPE Maart, 13 ?05 Beste lezers, Nu de 60-jarige herdenking van de Hollandse bevrijding voor de deur staat, een verhaaltje over mijn onderduikers tijd. Benauwde jaren onder de druk van de moffen! Jongens van 1925 werden opgeroepen; de ?ne helft voor de arbeidsdienst; de andere helft voor een grote ambachtsschool om opgeleid te worden als fijn bankwerker (en dan naar Berlijn gestuurd om daar in een vliegtuigfabriek te werken voor een duur van drie maanden). Met de trein van Soest via Baarn over het IJ met de veerboot! Maar ik dacht:? dat verrek ik om naar Duitsland te gaan?, dus zocht ik een adres van iemand die me kon helpen. Nooit wat aan vader en moeder gezegd. Het was een tijd van ogen en oren open houden en de mond dicht. In Soest woonde meneer Oranje, die destijds in het verzet zat (de vader van Miep Oranje, de latere verraadster!). Hij vond een adres in Utrecht aan het Merwedekanaal. De tijd kwam dat ik weg moest; grote koffer gepakt en vader bracht me naar Station Soestduinen. In die tijd stonden daar twee treinen klaar, de ??n richting Amersfoort, de ander naar Utrecht. Op flinke afstand van het station nam ik afscheid van vader en sprong in de trein naar Utrecht, in plaats van die naar Amersfoort, waar zo?n NSB er me zou opwachten (misschien staat hij er nog!). Meneer Oranje had tegen mgezegd dat ik een opgerolde krant in mijn linkerhand moest houden en uitkijken naar een man met grijze hoed, die ook een krant in de linkerhand zou hebben. Hij stond er, zei niets, alleen maar een knikje. Hij bracht me naar mijn onderduikeradres. In een rij huisjes met klein voortuintje en twee leuke oudere mensjes, heel deftig . Ze waren wel wat banen erg voorzichtig. Ik mocht alleen maar ?s avonds als het donker was 15 minuten in het voortuintje achter een boompje staan. Verder had ik wat huiswerk, tafeldekken, enzmaar ik wilde graag naar buiten en werd binnen steeds bleker. Na vier weken kwam er een man die levensmiddelenbonnen bracht voor onderduikers en ik vroeg hem of hij een adres wist bij een boer of zoiets. Na een week had hij een boerenbedrijf gevonden in Schoonrewoerd, een klein plaatsje tussen Leerdam en Vianen. Na afscheid te hebben genomen van de oudjes ging ik in een korte broek op de trein naar Leerdam, waar een jonge knul met een fiets en ook een krant in de hand me ophaalde. Een mooi boerenbedrijfje, waar ik terecht kwam, bij de familie Van de Berg. Pa een grote man; moe een leuk klein vrouwtje. Er waren twee zonen en een tante (Miet heette ze), grijs knoedeltje, die goed kon praten! Gelukkig hier weer in de open lucht en buitenshuis kwam mijn kleur weer terug en zo ging ik met een overall aan koeienpoep rijden. Schoonrewoerd was een leuk dorp, met een grote pomp in het middenpleintje, leuke winkeltjes, waar ook een kapper zat. Die had twee ambachten: schoenmaker en kapper. Met z?n zwarte pekhanden ging hij je haar knippen! Hij vroeg aan mij: Ben je ook een ?onderzee?r??. Er was een mooi kerkje. Als we zondags naar de kerk gingen was er altijd iemand die ?wacht? hield, als er soms een razzia in het dorp kwam. Ze hadden ook een schuilplaats in de kerk! Tante Mietje had altijd wat klussen voor me: gordijnen ophangen, kapotte deurknoppen repareren, enz. De vrouw van de dokter in het dorp was ook een goed mens. Ze kon goed tekenen en schilderen en als je zin had wilde ze ook wel onderwijs geven. Wel leuk! Ik deed wat met houtskool. Op een vroege morgen werden we uit bed geschud. Er was een razzia in het dorp! We hadden verschillende uitgangen en paadjes om weg te komen. De oudste zoon en ik gingen over een muur het weiland in, achter de knotwilgen. Ineens kwam er een dikke mof achter ons aan, die riep Halt, halt! Gelukkig had ik mijn (vervalste) paspoort bij me, maar Piet, (de zoon) had hem vergeten. Ik mocht doorlopen, maar die ?grote? moest mee. Ik weg, dwars door de sloten naar een klein boerenhuisje, waar vrienden van de Van de Berg familie woonden. Daar kon ik even mijn natte sokken uittrekken en het eendekroos uit mijn haar kammen. Gelukkig hoorden we later dat Piet van de Berg (de zoon) ook weer thuis was. De familie den Hartog in het kleine huisje zeiden dat ik daar moest blijven. Het werd wat benauwd in Schoonrewoerd. Dat huisje zat helemaal tussen de bomen en de grienden. Grienden zijn grote stukken land met aan alle kanten water. Korte dikke struiken met taaie wilgentakken, die gebruikt werden om matten te vlechten voor de versterking van de dijken. Er zaten in die buurten nog meer onderduikers. Met elkaar bouwden we een hut (van de wilgentakken) midden in zo?n griend voor het geval dat er weer een razzia zou komen. Je kon er alleen maar met een bootje komen en de moffen waren bang voor water. We hebben er wel een paar nachten geslapen en hadden een klein hondje bij ons, die gromde als er onraad was. Bij de familie den Hartog waren twee zonen. De oudste werkte bij een grote boer vlakbij. Met hem ging ik ?s morgens vroeg koeien melken (heb ik ook geleerd!). Acht koeien. De eerste weken wel zere polsen. Er was daar ook van alles te doen: tuin omspitten (dikke klei), groentetuin, bloemperken, appels en peren plukken. Heb wel eens teveel van die zachte peren gegeten en zat zes keer per dag op het pleetje. Mooi dat het buiten was! Verder vlochten we eendenkooien, zetten die in de knotwilgen en daar legden we een paar stenen eieren in en de ?eenden? legden er dan wat echte bij. Verder mollenvangen met het mollenhondje. Als je zo?n mol omhoog zag graven, sprong de hond er boven op! We hadden een adres van een man die ze graag wilde hebben voor het velletje.(Kwartje per stuk!). Goed zwemmen heb ik daar ook geleerd in die brede diepe sloten, mooi helder water. En in de winter schaatsenrijden. Het laatste gedeelte van de oorlog werd ook daar alles schaars. Geen tabak meer, dus zelf wat tabaksplanten kweken.; dan in het fornuis (bakgedeelte) drogen. Ook wel gedroogd beukenblad gerookt (niet best). Geen stroom meer, alles in het donker, maar we begonnen zelf elektra te maken. Van een rechte plank sneden we de zijkanten schuin, gaten in het midden. Dat was dan de propeller. Gemonteerd op een as van een oud fietswiel met aan de onderkant een ronde schijf met een rubberen band er om heen, gemonteerd op een lange paal. Daaronder een fietsdynamo die dan tegen de schijf kwam. Wat draadjes aangelegd naar binnen in het huis, een fietslampje opgehangen en daar was wat licht! Het waaide daar altijd wat, maar soms met dikke windvlagen was het lampje gauw kapot. Ook nog een rasp gemaakt voor aardappels, om meel te krijgen. Heel wat werk, maar het ging goed. Pa en Ma den Hartog sliepen in een bedstee met een plank daarin aan het voeteneinde en daar stond de pot op! Onder de bedstee een kast en daar lagen de aardappels in. Deurtjes dicht en lekker broeien! Het waren hele gewone mensjes en die namen het niet zo nauw. E?n keer in de zomer zag ik ?moe? naar het steigertje lopen bij de grote sloot. Ze ging zitten en langzaam trok ze de zwarte kousen uit. Je kon niet zien dat ze haar kousen uit had, maar na een kwartiertje wassen kwam de witte kleur weer boven. Later hoorde ik dat er iemand naar Amersfoort ging. Die heb ik een klein briefje meegegeven. Die zou het dan bij vader en moeder bezorgen, zodat ze wisten dat ik nog in Holland was. Vader en Moeder zijn er nog eens geweest met de fiets; een hele trap! Toen op een morgen in mei zat ik aardappelen te schillen en keek uit het raam. En daar zag ik een paar jongens komen met de Hollandse vlag. Ik er uit en schreeuwde: Zijn jullie gek, ze schieten je dood! Maar ze vertelden dat het over was! Wat een vreugde. Allen dansten over de weg. Er waren in het dorp nog vijf van die ?moffendames?, en wij als onderduikers moesten ze oppakken. Paard en wagen van de boer gehaald, de ?dames? er op, kaal geschoren en zo door het dorp gereden. Later hoorde ik dat de grieten het dorp uit waren gegaan. Toen rolden daar Canadese tanks binnen. Er was in het dorp ??n jongen die Engels kende. De commandant van de tankcolonne nam hem mee naar de burgemeester. Soldaten deelden wat chocoladerepen uit. Wat smaakten die lekker! Maar uiteraard wilde ik nu wel graag naar huis, maar dat bleek een hele toer. Er was geen vervoer en de brug over de Lek bij Vianen was kapot. Maar er is altijd wat op te vinden,. Een man uit het dorp wist iemand met paard en wagen die op een dag die kant uitging. Dus alles gauw inpakken en een extra koffer met wat voedsel: een kaas, een zak met rogge en eigen gebakken brood. Zelf was ik goed gezond en ik had geen honger gehad, maar ik hoorde van die hongersnood overal, dus mijn twee onderduiker boeren gaven me al dat voedsel mee. Na afscheid te hebben genomen, de koffers op de wagen geladen en het paard sjokte naar de brug (kapot). Aardige man die me daar bracht. Ook alweer geluk: hij wist iemand met een roeibootje die wel eens mensen overzette. Hij was ook bereid om dat te doen, maar ik moest mee helpen met roeien. Omdat de Lek nogal hard stroomde, moesten we eerst naar het midden met de stroom mee en dan weer schuin tegen de stroom in naar de andere kant. Met wat hard werken kwamen we er! Weer geluk, er was nogal wat verkeer naar Utrecht en ik mocht weer meerijden met paard en wagen naar Utrecht. Al pratende vroeg hij waar ik eigenlijk heen moest. Soest, zei hij, daar kom je vandaag nog niet, maar ik weet wel een huis waar je kunt slapen. Het was een oud huis van een oude dame die nog een matras had in de keuken op de vloer. Ik kreeg wat te eten en toen naar ?bed?. De volgende dag zei ze: ?Hoe kom je in Soest?? Ik wist het echt nog niet. Ze zei:?daar staat nog een oude fiets in de schuur, maar geen banden. Je kan de koffers hier laten en later ophalen als je een wagen of wat anders kan vinden. Ga eerst maar naar je familie.? Nog een kopje surrogaat koffie en een sneetje brood en toen op de rammelfiets naar Soest. Overal verwoestingen, wegen kapot, maar ik kwam in Soest! Wat een weerzien. Allemaal mager van de honger! Ik wist dat Slager (de smid) op de Nieuweweg een bakfiets had. Mocht hem gebruiken. Ook met surrogaat banden en zo de volgende dag weer naar Utrecht, met de geleende fiets van de dame in Utrecht er op en daarna weer terug. Moeder erg blij. Ze kon weer wat roggepap maken en als ?toetje? een stukje echte kaas! Bijgaand nog wat dreigbrieven en telegram van de Duitse overheid. Een klein kaartje met ?T? was spoorkaartje voor de trein naar Amsterdam. Toch ben ik in die jaren erg bezorgd geweest dat er thuis iets gebeuren zou. Vader weggevoerd of zo, maar alles was goed afgelopen. Hij kon alleen maar vertellen dat hij mij naar het station had gebracht en dat was ook zo! Toen ik eenmaal thuis was moesten we wacht lopen rond het tehuis ?Trein 8.28?op de Kolonieweg. Daar zaten NSB-ers en verraders uit Soest. Ik was daar o.a. met Klaas van Dalen met een groot geweer! Ik neus nog altijd in het boek ?Soest onder Vuur?. Nog van de zussen gekregen! Maar nu aan het eind nog even terug naar 2005.. Alles goed hier. Het moet lente zijn, maar vanmorgen nog wat natte sneeuw. Rick en Marianne druk met werk en kinderen, Gordon ook met a?tieners?. De oudste, Heather gaat in augustus trouwen. Don en Paul ook druk. Komen wel eens binnen rollen. Nel en ik hebben de voorjaarsschoonmaak achter de rug. ? Het was wel nodig???. Met de wapenbroeders (Dutch Canadian Veterans Association) hebben we een grote dag opgezet voor de Canadese veteranen, die 60 jaar geleden Holland hadden bevrijd. Een grote zaal met dinner voor de bevrijders met hun vrouwen, een parade en kerkdienst. Het ligt ook aan het weer. Bij regen doen we alles binnen. Dit is voor velen van hen (allemaal over de 80 jaar) wel de laatste keer. Allemaal de hartelijke groeten vanuit Canada! Nel, Henk en family. April 2005 Beroep: Electro-technicus. Hendrik trouwde met Nelly van der Leek. Nelly is geboren op 29-10-1922.
3 Desir?e Hornsveld, geboren op 12-03-1927 in Soest. Desir?e trouwde met Arnoldus Bartholomeus Hamer. Arnoldus is geboren op 10-02-1928. Arnoldus is overleden op 17-05-1984, 56 jaar oud (oorzaak: Hartaanval, als docent voor de klas). Beroep: Docent.
4 Hendrika Wilhelmina (Hens) Hornsveld, geboren op 16-10-1928 in Soest. Notitie bij Hens: Woont nu in Auckland (Nieuw Zeeland) Hens trouwde met Willem Steenhuis. Willem is geboren op 16-04-1928.
5 Wilhelmina Sophia (Mieke) Hornsveld, geboren op 01-07-1930 in Soest. Mieke trouwde met Gerke Jochem de Vries. Gerke is geboren op 06-12-1932.
6 Erna Hornsveld, geboren op 23-08-1931 in Soest. Erna trouwde met Egbert van der Goot. Egbert is geboren op 13-05-1924.
7 Ellenora Meredith (Noor) Hornsveld, geboren op 06-10-1933 in Soest. Noor trouwde met Hendrik van Oostrum. Hendrik is geboren op 20-04-1934.
8 Deborah Beatrix (Boor) Hornsveld, geboren op 22-02-1936 in Soest. Boor trouwde met Willem Pieter van der Schans. Notitie bij het huwelijk van Boor en Willem: Uit dit huwelijk 2 kinderen. Willem is geboren op 14-07-1934.
9 Ingeborg Constance (Inge) Hornsveld, geboren op 17-11-1938 in Soest. Inge is overleden op 20-02-1999 in Soest, 60 jaar oud (oorzaak: Inge overleed na een lang ziekbed aan kanker). Zij is begraven op 25-02-1999 in Soest Veldweg. Inge trouwde met Alexander Jan Zwiers. Alexander is geboren op 05-03-1937, zoon van Gradus Zwiers en Aleida Onvlee.
10 Yvonne Irene Bernharda Hornsveld, geboren op 12-03-1941 in Soest. Yvonne is overleden op 04-09-1944 in Soest, 3 jaar oud (oorzaak: Difterie). Zij is begraven in Soest Veldweg.

Datering van de afbeelding: 9-5-1923
Bron: Mevr. G. Bakker-Klaassen, Loosdrecht
Fotograaf: Onbekend
Gevraagd: Meer van dit soort portretfoto's van Eemlanders.

Klik hier om informatie over deze foto te mailen