Het verhaal van...
Deze gegegens zijn voor het laatst gewijzigd door onze vrijwilliger Eric van der Ent op zaterdag 15 augustus 2015.
Dit is het verhaal van Wilhelmina Hornsveld
In dit levensverhaal vertellen we u over Wilhelmina Hornsveld. In het dagelijks leven werd zij Mien genoemd.
Haar geboortewieg stond in Baarn, alwaar zij geboren werd als dochter van Hendrik Hornsveld en Hendrika van der Woord. We mogen haar dus een echte 'Barinees' noemen. Mien werd geboren op woensdag 11 april 1894 en zij overleed op dinsdag 16 april 1963. Zij mocht 69 jaar en 5 dagen oud worden. Mien overleed in Baarn.
Zij werd 4 dagen later begraven te Baarn Nieuwe algemene begraafplaats Wijkamplaan op zaterdag 20 april 1963.
Wij
weten niet
wat voor werk Wilhelmina Hornsveld deed.
Foto: Wilhelimina Hornsveld. Met dank aan Bart de Jonge.
Het meest opgewekte en meest onbezorgde karakter had wel de tweede dochter van Hendrik Hornsveld en Hendrika van der Woord: Mien. Als kind al zat zij vol grapjes, zong de ganse dag en wist zich, onbevangen als zij was, geliefd te maken bij vader's klanten- en collegabezoek. Een paar jaar later van school dan haar oudere zus en broer, kwam zij aanvankelijk moeders huishouding versterken. Lang duurde dat echter met, want ongedurigheid was een van haar andere kar-aktertrekken. De familie Hasseley Kirchner, van huize "Bloemswaard" aan de Stationsweg in Baarn, was een goede dahlia-afnemer van vader Hendrik. Vader, die zich altijd snel wist in te burgeren, ongeacht rang of stand, kreeg tijdens het thee-uurtje van mevrouw Hasseley de vraag of zijn oudste dochter niet kamermeisje bij haar wilde worden. Vader beschikte echter, dat de oudste dochter in het huishouden met kon worden gemist en bovendien te huiselijk van aard was om uit te vliegen. Nee, dan zou zijn tweede dochter een betere keus zijn; zij was inpasbaar in alle voorkomende diensten van het huis. Aldus geschiedde. Vaders woord was wet en Mien werd kamermeisje bij mevrouw Hasseley Kirchner. Maar ... niet voor zo heel lang. Na een klein jaar wilde zij liever in een gezin met kinderen werken. En zo werd het huisartsengezin van mevrouw Astro aan de Sophialaan haar tweede werkgeefster. Mien werd kindermeisje. Echter ook in dit gezin kon Mien zich niet lang vinden en al spoedig werd de ouderlijke stee weer opgezocht. Al jong kreeg zij kennis aan Cees van Wijk, wiens vader een slagerij aan de Boschstraat in Baarn bezat. Cees was een jongen met een avontuurlijke en minder traditionele geest en dat trok Mien wel aan. Na korte tijd ver-loofden zij zich en moesten haast maken met het bestellen van de bruidskoets. Haar eerste woning was aan de Veldheimweg,(13 of 15) in Baarn. Het was februari 1913. In dit huis vverden de eerste vier kinderen geboren: Gerard, Henny, Lenie en Henk. In het voorjaar van 1923 werd een groot pakhuis aan de Eemstraat gekocht, naar de wensen van Mien verbouwd tot woonhuis en in mei door het gezin betrokken. Zes weken na de verhuizing, in juli 1923, werd dochter Wilhelmina (Mientje, later Willy) geboren, midden in een hittegolf. In dit huis met de grote tuin vverden ook de overige kinderen geboren: Corry, Rietje, Grada en Tiny (SAZU Utrecht). Tussen Grada en Tiny werd op 12-01-1932 een levenloos zoontje (Theunis) geboren. In 1935/39 wilde Mien weer eens ergens anders wonen en werd er een groot huis aan de Gijsbrecht van Amstelweg in Hilversum gehuurd. Daar kon vader Cees echter zijn vak - slachter, vee- en vleeshandel - niet naar behoren uitvoeren. Zonder boe of ba werd een huis aan de Schoolstraat 48 (nu nr. 78) in Baarn gekocht en toog het hele gezin opnieuw naar Baarn. De oorlog stond voor de deur en kwam al spoedig binnen. Het was 10 mei 1940. Vrije handel in vee en vlees werd gevaarlijk en resulteerde in de internering van Cees en zijn zoon Gerard (begin 1943), eerst in eigen land, later naar Duitsland. Korte tijd later moest ook zoon Henk de Schoolstraat verruilen voor een werkkamp in Duitsland. Moeilijke tijden braken aan. Een groot en duur gezin, weggevallen inkomsten en steeds schaarser wordend eten. Bij gemis aan manvolk ging Mlien op haar fiets maar zelf op voedseltocht. Haar in de loop van de jaren flink toegenomen postuur moest menig kilootje tegen zorg en verdriet inwisselen. Toch heeft zij de oorlogsjaren, met de grote meiden naast zich, redelijk goed doorstaan. Het was voor-al haar positieve instelling die haar staande hield en waarmee zij anderen tot steun wist te zijn. Het bij de pakken neerzitten was niet haar stijl. Onverschrokken als zij was, heeft zij in de oorlogsjaren gedurende lange tijd een aantal joden in haar huis verborgen weten te houden. Waarschuwingen vanuit het verzet deerden haar niet. In heel haar leven stond sociale zorg op het eerste plan. Sociaal zwakkeren, zieken en stervenden nam zij onder haar hoede; voor velen was zij werkelijk een rots in de branding. Haar geloofsovertuiging was hierbij haar grote kracht. Haar grote liefdes waren pianospelen en zingen. Ze had een prachtige stem. In haar jonge jaren zong ze, samen met haar zuster Marie, in de plaatselijke christelijke zangvereniging "˜Soli Deo Gloria' . In latere jaren werd ze toegelaten tot de Oratorium-vereniging, waaraan ze meer dan 17 jaar haar stem mocht geven. In die jaren zong ze ook meermalen mee in de Matthauspassion. Haar man Cees, die aan een erfelijke oogkwaal leed, overleed op 3 september 1952 aan een leverziekte. Zijn kampjaren, waarin de benodigde medicijnen nauwelijks verkrijgbaar waren, hadden zijn gezichtsvermogen sterk verslechterd. In 1956 trok Mien naar haar dochter Corrie, die inmiddels al 7 jaar in Canada woonde. Hier bleef ze een vol jaar, een tijdsduur die haar te lang viel. Terugkomend uit Canada begonnen haar darmklachten. Inmiddels waren haar kinderen allen uit het grote huis aan de Schoolstraat vertrokken. Ze betrok een kamer aan de Nachtegaallaan. Toen haar ziekte meer verzorging vereiste vertrok ze naar een verzorgingstehuis aan de Gerrit van der Veenlaan. Op 16 april 1963 is zij in het ziekenhuis 'Maarschalkerbos' in Baarn overleden. Ze was 69 jaar oud. Mien werd begraven bij haar man Cees op de Algemene Begraafplaats in Baarn. (Uit 'Driehonderd jaren Hornsveld', Genealogie en Geschiedenis van de Familie Hornsveld van D.H. Werner, Culemborg, 1992.)
Meer stamboomgegevens van Wilhelmina Hornsveld
Benieuwd naar meer genealogische gegevens van Wilhelmina Hornsveld? Raadpleeg de voorouders (grafisch), of de afstammelingen (grafisch), of de kwartierstaat (tekst), of de parenteel (tekst), of de zandloper (grafisch) van Wilhelmina Hornsveld.
Kinderen
Om reden van privacy worden hier alleen de kinderen van Wilhelmina Hornsveld weergegeven, die reeds overleden zijn.Wilhelmina Hornsveld had 4 (inmiddels ook overleden) kinderen:
Op maandag 17 juni 1918 werd in Baarn een zoon geboren: Gerardus Johannes van Wijk. Gerardus Johannes overleed op donderdag, 4 juni 1998 te Baarn. Hij werd begraven te Baarn Nieuwe algemene begraafplaats Wijkamplaan.
Op maandag 22 mei 1922 werd in Baarn een zoon geboren: Hendrik van Wijk. Hendrik overleed op donderdag, 4 augustus 1988 te Soest. Hij werd 5 dagen later begraven te Soest Veldweg op dinsdag, 9 augustus 1988.
Op maandag 16 juli 1923 werd in Baarn een dochter geboren: Wilhelmina van Wijk. Wilhelmina overleed op maandag, 27 december 1999. Zij werd begraven te Baarn Nieuwe algemene begraafplaats Wijkamplaan.
Op dinsdag 12 januari 1932 werd in Baarn een zoon geboren: Nn van Wijk. Nn overleed op dinsdag, 12 januari 1932 te Baarn. Hij werd 1 dagen later begraven te Baarn Nieuwe algemene begraafplaats Wijkamplaan op woensdag, 13 januari 1932.
Er zijn 2 afbeeldingen gevonden in de beeldbank waar Wilhelmina Hornsveld op afgebeeld staat.
Er zijn 8 afbeeldingen gevonden in de beeldbank waar Wilhelmina Hornsveld op afgebeeld staat. Let op: De afgebeelde personen hebben de naam Wilhelmina Hornsveld, maar het is niet zeker is of het om dezelfde persoon gaat.
