|
Een zonderling avontuur beleefde gisteren een Ierse persfotograaf, die nu al sedert weken in Baarn rondzwerft om te trachten voor de Engelse en Amerikaanse bladen juist dat te fotograferen, wat zijn Nederlandse collega's over het hoofd zien. Dezer dagen hoorde hij in een bar van het hotel vertellen over de eigenaardige gewoonte in Nederland, om bij een geboorte aan beschuiten met muisjes te knabbelen. Dat was wat voor hem! Beschuiten zijn alom bekend in het buitenland, maar muisjes niet! Hij ging dus op inlichtingen uit en ontdekte na veel moeite de leverancier van dit gerecht, een Baarnse suikerbakker. De bakker ontving hem met de grootste welwillendheid. Hij sprak wel geen Engels, maar begreep wel waar het om ging. Zijn muisjesvoorraaad had al eerder de belangstelling getrokken. Met enige trots wandelde hij met zijn gast door het fabriekje, toonde hem hoe de lekkerij wordt vervaardigd, liet hem het goedje proeven en deed alles wat hij meende te moeten doen om de fotograaf ter wille te zijn. Het verbaasde hem echter, dat de fotograaf geen enkele keer de camera richtte op de trommels en de voorraden. Hij keek maar rond en het was net alsof hij naar iets zocht, dat er niet was. Juist toen de fotograaf alweer wilde vertrekken, kwam plotseling de broer van de bakker binnenstappen. Dat was een uitkomst, want hij sprak Engels! Meteen was het tweetal druk in gesprek. De Ier vertelde de broer dat hij alles leuk en aardig vond, maar dat hij eindelijk wel eens de kooien met al die muizen wilde zien. De bakker en zijn broer zette grote ogen op bij deze vraag. De laatste legde in een paar woorden uit, dat de muisjes, waarover men hem het een en ander had verteld, niet van vlees en bloed zijn, maar van anijszaad en suiker. Zo verdween tot grote teleurstelling van de fotograaf een legende omtrent de barbaarse gewoonte van het Nederlandse volk uit de wereld. Zeer terneergeslagen keerde de Ier terug naar zijn hotel. |
< Zoek opnieuw < Terug
