37177

29-05-1825 Baarn, Santvoort

13-12-1908 Olburgen (Bronckhorst)

Wij weten niet wat de begraafdatum / crematiedatum van Teunis Kerkhof was. U wel?

pastoor

Ook Antonius Kerkhof, Teus Kerkhof.

R.K. priester, kapelaan te Gendringen (1853) en Zieuwent (1861), pastoor te Kloosterburen (1864) en Olburgen (1872).
Aan pastoor Kerkhof is een interessant verhaal verbonden met betrekking tot de legendarische Dora Visser.
Dorothea (Dora) Visser (Gendringen, Gelderland, 29 september 1819 - Olburgen, Gelderland, 12 juli 1876) was een Nederlandse rooms-katholieke mystica en zieneres, die de kruiswonden van Christus aan haar lichaam droeg. Dora Visser werd geboren in een arme daglonersfamilie te Gendringen in een katholiek deel van de Achterhoek, ze was de middelste van negen kinderen. Op 12 jarige leeftijd moest ze in betrekking op een boerderij. Bij het weiden van de koeien ontstond na een val een open wond die niet genas. Het meisje werd mank en kon in het vervolg alleen nog licht zittend werk doen. De jonge Dora was een vrome katholiek en offerde haar persoonlijk lijden op voor de bekering van zondaars uit liefde voor Jezus-Christus. Zij ontving vanaf december 1843 de stigmata van Christus aan haar lichaam.
Haar geestelijk leidsmannen en biechtvaders, aanvankelijk kapelaan Herfkens en later kapelaan Teus Kerkhof, documenteerden het verborgen lijden en leven van Dora Visser nauwkeurig in dagboeken.
Dorothea Visser werd echter in de streekpers en door roddels aangevallen. Juist in deze tijd kwam het omstreden herstel van de bisschoppelijke hiërarchie in Nederland tot stand, dat een golf van antipapisme en antiklerikalisme veroorzaakte onder zowel calvinisten als radicale liberalen. Derhalve plaatste de aartsbisschop van Utrecht Joannes Zwijsen kapelaan Kerkhof in 1861 over naar Zieuwent in dezelfde Achterhoek en later zelfs naar Kloosterburen, een afgelegen katholieke exclave in de provincie Groningen. Teus Kerkhof werd daar pastoor en nam de zwakke Dora Visser mee als zijn huishoudster en sacristiehulp.
In Kloosterburen treden dezelfde mystieke verschijnselen bij de zwijgzame Dorothea Visser op. In 1872 wordt Kerkhof tot pastoor van de parochie H. Willibrordus te Olburgen benoemd. Op 12 juli 1876 overleed Dora Visser, gestigmatiseerde mystica, in de pastorie van Olbergen en werd op het plaatselijke kerkhof begraven. Pastoor Kerkhof merkte in zijn aanmerkingen op, dat zij op dat moment bijna drieëndertig jaar de kruiswonden op haar lichaam gedragen had, het aantal levensjaren van de Heer Jezus-Christus op aarde.
Na haar dood verflauwde de aandacht voor de mystica Dora Visser. De aantekeningen van haar zielzorgers kwamen pas in 1965 wederom in de openbaarheid. De devotie tot Dorothea Visser speelt zich nu grotendeels in de stilte van persoonlijk gebed af. Bij haar graf te Olburgen komen geregeld priesters en lekengelovigen samen om te bidden en zich door Dora's stilgedragen lijden te laten inspireren tot navolging van het evangelie. In de zomer van 2008 werd bekend dat de zaligverklaring van Dora nabij is. Het aartsbisdom Utrecht namelijk de getuigenis van ten minste één wonderbaarlijke genezing op haar voorspraak ontvangen, afkomstig van een gelovige man uit Hengelo.