Op deze foto ziet u de bankiersfamilie Pierson met hun personeel bij hun prachtige woning Intimis aan de Fedinand Huycklaan in Baarn. Heer des huizes was bankier Allard Pierson. Tegenwoordig is Intimis het thuis van theaterproducent Joop van den Ende.

Allard Pierson is geboren op 30-11-1884 in Amsterdam, zoon van Jan Lodewijk Pierson en Henriette Wilhelmina Johanna van Goudoever. Allard is overleden op 05-08-1955 in Baarn, 70 jaar oud.
Notitie bij Allard: A. Pierson Amsterdam, 30 november 1884 - Baarn, 5 augustus 1955 5 Augustus 1955 werd de Nederlandse bankiersgemeenschap opgeschrikt door het plotselinge overlijden van Allard Pierson, lid van de firma's Pierson & Co., Amsterdam en Heldring & Pierson, 's Gravenhage, die meer dan vijftig jaar in velerlei functies van deze gemeenschap deel had uitgemaakt. Als nestor van de Nederlandse bankiers laat hij door zijn groot vakmanschap en het vele werk dat hij tot stand heeft gebracht een levendige herinnering achter, doch hij zal vooral als persoon, als trouw vriend en raadsman van velen, ook buiten de bankierswereld, in de geschiedenis blijven voortleven. Allard Pierson werd te Amsterdam, op 30 November 1884, geboren als zoon van J. L. Pierson, mede-grondlegger van de firma Pierson & Co., en als kleinzoon van Professor Allard Pierson. Na zijn eindexamen 5-jarige HBS en een studieverblijf buitenslands kwam hij 2 September 1902 op kantoor bij zijn vader, destijds firmant van de firma Adolph Boissevain & Co., van welke firma de naam in 1917 in Pierson & Co. werd veranderd. 1 Januari 1907 werd hij tot procuratiehouder benoemd, waarop 1 Januari 1912 zijn intrede als firmant volgde. Meer dan 40 jaren lang heeft A. Pierson medegewerkt aan de groei van de firma Pierson & Co., terwijl hij 36 jaar lid was van de Amsterdamsche Bankiersvereeniging, van welke vereeniging hij 12 jaar het voorzitterschap bekleedde. Na de oprichting van de Nederlandse Bankiersvereniging in 1949 was hij ook daarvan bestuurslid en meer dan 15 jaar vertegenwoordigde hij het bankwezen in de Raad van Commissarissen van De Nederlandsche Bank; sedert kort bekleedde hij daar de functie van President-Commissaris. De bankier Allard Pierson wordt op treffende wijze gekarakteriseerd door de President van De Nederlandsche Bank, Dr. M. W. Holtrop, die in zijn herdenkingsrede o.m. het volgende zeide: "A. Pierson is voor mij de verpersoonlijking geweest van het beste dat wij onsdenken bij het begrip bankier. Hij was dat niet door vertoon van uiterlijke bekwaamheden, maar uit de kracht van zijn gehele persoonlijkheid. Het beroep van de bankier is voor alles gevestigd op vertrouwen.Weinig mensen aan wie men zo gemakkelijk vertrouwen schonk als aan A. Pierson. Vertrouwen wekt wie trouw is. Pierson heeft die trouw veelvuldig bewezen. Aan zijn vrienden voor wie hij altijd klaar stond; aan zijn werk dat hij nooit heeft kunnen vaarwel zeggen en aan de bankiersgemeenschap die hij zo vele jaren heeft gediend. Het vertrouwen, dat men de bankier schenkt, kan slechts gerechtvaardigd worden door diens wijsheid, rechtschapenheid en evenwichtigheid. Van deze eigenschappen getuigden Pierson's raad en daad. Zijn rustige oordeel leek nooit gegrond te zijn op slechts intellectuele verworvenheden, maar op eigen rijpe ervaring en op de tradities van vele generaties van dat begaafde geslacht, waaruit hij voortkwam." Naast vele commissariaten in het bedrijfsleven vervulde hij de functie van Voorzitter van de Werkgeversvereniging voor het Bankbedrijf en uit dien hoofde was hij lid van het Bestuur van het Centraal Sociaal Werkgevers Verbond. Dat ook het bankbedrijf een cao kent is mede aan zijn werkzaamheid op dit gebied te danken. In de oorlogsjaren werd door de bankiers de Commissie-Pierson gevormd, die geregeld overleg pleegde over de arbeidsvoorwaarden en andere sociale aangelegenheden in het bankbedrijf en met wier medewerking de eerste officiële regeling op dit stuk tot stand kwam, waarmede de grondslag werd gelegd voor de cao, die na de oorlog op instigatie van de Stichting van den Arbeid, in het bankbedrijf werd afgesloten. Het behoeft wel geen betoog, dat vele vergaderingen over deze moeilijke materie met de werknemersorganisaties vereist waren en het is dan ook aan zijn evenwichtigheid, sociaal gevoel en natuurlijke gaven met mensen om te gaan, te danken, dat deze ingewikkelde onderhandelingen tenslotte met succes zijn bekroond. Uit de geciteerde Commissie Pierson is tenslotte de Werkgeversvereniging voor het Bankbedrijf voortgekomen. Van 1931 af was A. Pierson Voorzitter van de Postraad, die bij het begin van de tweede wereldoorlog werd opgeheven. Ook aan zijn Consul-Generaalschap van Hongarije, dat hij sedert 1922 op zich had genomen, kwam door deze oorlog een einde. In 1932 werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandsche Leeuw. Naast zijn veelomvattende werkzaamheden in bankiers- en bedrijfswereld had hij een grote belangstelling voor de opvoeding van de jeugd, hetgeen culmineerde in zijn voorzitterschap van het Bestuur van het Baarnsch Lyceum, waarvan hij medeoprichter was. Tot zijn dood toe nam hij actief aan de leiding van de school deel en voor de Baarnse jeugd was hij dan ook een zeer levend en reëel begrip. Voor zijn vrienden en allen die zijn raad nodig hadden, stond Allard Pierson altijd klaar en er zal zelden een figuur in onze geschiedenis gevonden worden, die in zo brede kring, van hoog tot laag, algemeen grote waardering heeft genoten door zijn bijzondere gaven van geest en hart, zijn trouw, de hoge opvatting van zijn plichten en door de charme van zijn persoonlijkheid. Tj. Greidanus Bron: Economisch-Historisch Jaarboek 27 (1958) 200-201. Beroep: bankier.
Allard trouwde, 22 jaar oud, op 14-02-1907 in Baarn met Ada Muijsken, 22 jaar oud. Ada is geboren op 04-12-1884 in Amsterdam, dochter van Constantijn Muijsken en Sophia Martens. Ada is overleden.
Kinderen van Allard en Ada:
1 Jan Lodewijk (Bob) Pierson, geboren op 06-01-1908. Bob is overleden. Bob trouwde met Charlotte Elizabeth (Bep) van Tienhoven. Bep is geboren op 16-05-1892. Bep is overleden.
2 Ada Sophy Pierson, geboren op 28-05-1914. Ada is overleden op 01-10-1988 in Baarn, 74 jaar oud. Zij is gecremeerd op 05-10-1988 in Lelystad, crematorium Ölandhorst. Ada trouwde met Mario Montessori. Mario is geboren in 1898, zoon van Maria Montessori. Mario is overleden in 1982, 83 of 84 jaar oud. Notitie bij Mario: Mario Montessori - a simple man, an innocent man. An extremely generous man, a shy man, an exuberant man. A contemplative man, but an active man. A man who loved life passionately and remained young till the day he died. He loved the earth; what was hidden in it; what lived and grew on it. He loved the sky, the sun, the clouds, the moon and the stars. He loved the wind, the storms and the sea. He loved to fight the elements. He loved to ride, to row and to swim. Always impeccably groomed, he liked good clothes, and as a young man sported spats and hats and fancy waistcoats. He loved giving extravagant presents - never one rose but at least sixty! He loved food; he loved to cook; he loved to drink and smoke. He loved pretty girls, music and song: there was nothing ascetic about him, though he chose to live an ascetic life. He was a born teacher. He loved children and especially tiny babies whom he called miracle makers, and with whom he held long conversations, which the newborns, staring at his lips, followed with fascination. But all his many loves were nothing compared to his love for his mother and her work. An all encompassing love which dominated his whole existence. His dedication to her was conscious and free choice, not a result of mother/son attachment. After all he was almost fifteen years old when he first knew and lived with her - too late in life to grow a subconscious Oedipus complex. She had no place in his absorbent mind period. There could have been no question on either side of being unable to sever the umbilical cord. He lived for her, with her but not through her. The amazing thing about this man with no real scholastic or academic background was the clarity of his total understanding of the working of her mind. His intuitive intelligence and openness of spirit allowed him to keep abreast with her quantum leaps from the first to the nth dimension - even sometimes arriving just ahead, thus enabling her to soar even further. Nothing she deducted, developed or stated ever surprised him. Thanks to him, she never suffered the isolation common to genius, never became static. But he was not just a very bright sounding board for her ideas; he helped her to clarify them and give them shape, enabling her to continue developing her unique mind to the end. As she grew older he took more and more of her workload on himself, organising courses, examining students, lecturing on materials, practical life etc. He coped with all details and unexpected complications during the training courses. By protecting her from all practical details, he enabled Maria Montessori to concentrate fully on her creative work. He presented her with new ideas, not only reactions. As the years advanced, their complicity became total. Without him she would have grown frustrated by the lack of understanding, retreating into her spiritual isolation, unable to cope and fight alone to preserve the purity of her work. By his understanding, his enthusiasm and belief in the significance of her cosmic vision for the development of mankind, he became a pillar of her work. He continued her fight after she died. Against all odds, all struggles for power, all intrigues, he continued the fight for the child - the child, father of man. Mario Montessori, my father, was an extraordinary man.
3 Eudia Pierson, geboren op 16-09-1919. Eudia is overleden op 18-08-1994, 74 jaar oud. Zij is begraven op 22-08-1994 in Bilthoven, Den en Rust. Eudia trouwde met Sibrand Jurriaans.

Datering van de afbeelding: ca. 1955
Bron: Mevr. A. Radstok
Fotograaf: Onbekend
Gevraagd: Wie heeft meer van dit soort oude foto's van personen uit het Eemland?

Klik hier om informatie over deze foto te mailen