Het verhaal van...
Dit is het verhaal van Margaretha van de Kuilen
In dit levensverhaal vertellen we u over Margaretha van de Kuilen. Haar geboortewieg stond in Stoutenburg, alwaar zij geboren werd als dochter van Wouter van de Kuilen en Maria Kroon.Margaretha werd geboren op dinsdag 16 april 1878 en zij overleed op donderdag 6 november 1947. Zij mocht 69 jaar, 6 maanden en 20 dagen oud worden. Margaretha overleed in Baarn.
Zij werd 4 dagen later begraven te Baarn Nieuwe algemene begraafplaats Wijkamplaan op maandag 10 november 1947.
Relaties
Margaretha van de Kuilen had twee maal een relatie. Bij haar overlijden was zij gehuwd met Cornelis Geijtenbeek. Voor Cornelis Geijtenbeek was zij weduwe van Willem Broerze.Beroep
Wij weten niet wat voor werk Margaretha van de Kuilen deed.Overige wetenswaardigheden
Huurgraf 25 jaar. Afstand niet opnieuw uitgegeven.Margaretha's eerste echtgenoot Willem verongelukte door een val uit een boom bij de Lindenkom in Baarn. Hij brak daarbij zijn nek.
Foto: Cornelis Geijtenbeek en Margaretha van de Kuilen. Met dank aan mevr. M.M. Broerze, Soest.
Mevr. Broerze vertelt nog het volgende over Margaretha van de Kuilen: Bijnaam van Margaretha van de Kuilen was "Griet van half elf". Deze bijnaam had haar bijnaam waarschijnlijk te danken aan het feit, dat ze elke dag de buurvrouw om half elf luidkeels uitnodigde om koffie te komen drinken. Margaretha van de Kuilen werd 21 keer zwanger. Ze kreeg 15 kinderen in 18 jaar tijd, waarvan er 3 levenloos geboren werden. Van de overige 12 bereikten slechts 6 kinderen een hogere leeftijd. Dochter Maria overleed toen ze 15 jaar oud was aan een keelaandoening. De babies stierven allemaal vóór of rond het tweede levensjaar. De andere 5 hebben een min of meer respectabele leeftijd bereikt. Echtgenoot Willem stierfop 45 jarige door een val uit een boom. Hij brak daarbij zijn nek. Toen Margaretha daardoor alleen kwam te staan deed zij allerlei werk voor rijke families. In de oorlog schilde ze aardappels voor de duitsers. In het huwelijk met Willem Broerze waren wel problemen. Die problemen hebben ook haar relatie met haar moeder gekost. Haar moeder, Maria Kroon, wilde haar op haar sterfbed zelfs niet meer zien, terwijl ze in de Oosterstraat schuin tegenover haar woonde. Op 10 augustus 1925 raasde een cycloon over Borculo en andere plaatsen in Overijssel. De schade was enorm en dat werd in de kranten breed uitgemeten. Zoon Aldert Gerrit werkte op dat moment "in de kolen" en huurde de open vrachtwagen van zijn baas. Hij maakte die schoon en zette er banken op. Men kon mee voor 1 gulden per persoon. Margaretha mocht ook mee. Uiteraard hoefde zij niet te betalen. Toen ze haar wekelijkse steun kwam halen werd ze erop aangesproken (waarschijnlijk door Mevr. Wafelbakker, gehaat door de armen omdat ze niet mild was in haar straffen als ze iets onreglementairs of tegenwettelijks ontdekte). Zomaar een gulden uitgeven om naar Borculo te gaan? Schande! Griet verdedigde zich. Natuurlijk was ze voor niets mee geweest. Die week kreeg ze 4 gulden in plaats van 5 gulden, want haar zoon Aldert Gerrit had haar plaats moeten verkopen en haar die gulden moeten geven. Dat was niet de laatste maal dat "de Steun" met haar afrekende. Toen ze verhuisde naar het huurhuis op de Eikenboschweg en haar huisje op de hoek van de Eikenboschweg / Ooosterstraat verkocht werd, dacht ze eindelijk wat geld te hebben. Het huisje bracht 200 gulden op. De 5 kinderen kregen tezamen als wettelijke erfenis 100 gulden en de 100 gulden waarop Griet gerekend had moest ze teruggeven aan de Steun, vanwege het feit, dat die haar een aantal jaren 5 gulden per week hadden gegeven. De kinderen hebben haar toen wel het grootste deel van de erfenis teruggegeven. Het hele leven van Griet heeft gestaan in het teken van geldgebrek. Ze had ook lelijke trekjes en die werden haar door de familie zeer kwalijk genomen. Van haar vijf overgebleven kinderen was Jan haar lievelingetje. Nadat ze weduwe werd heeft ze voor rijke families gewassen. Ze was beroemd om de helderheid van het wasgoed. Dat kwam van het spoelen werd wel verteld, want tegen veel water gebruiken zag ze niet op. Ze spetterde en spatterde in het rond.