Het verhaal van...
Dit is het verhaal van Dirk Koffrie
In dit levensverhaal vertellen we u over Dirk Koffrie.
Zijn geboortewieg stond in Baarn, alwaar hij geboren werd als zoon van Jan Willem Koffrie en Gesiena Dieffenbach. We mogen hem dus een echte 'Barinees' noemen. Dirk werd geboren op vrijdag 6 juni 1919 en hij overleed op donderdag 31 januari 1991. Hij mocht 71 jaar, 7 maanden en 25 dagen oud worden. Dirk overleed in Baarn.
Hij werd begraven te Baarn Nieuwe algemene begraafplaats Wijkamplaan.
Relaties
Dirk Koffrie was bij zijn overlijden weduwnaar van Johanna Cornelia van Kampen.Beroep
Dirk Koffrie was kolen- en oliehandelaar.Overige wetenswaardigheden
Foto: Dirk Koffrie. Bron: In Mijn Tijd, Gesprekken over toen van Corrie Kroon-Van Oosterom.Corrie Kroon-Van Oosterom interviewde Dirk Koffrie in 1985. Het interview werd gepubliceerd in de Handelspost: Baarn - Al meer dan vijftig jaar oefent hij zijn beroep uit, de Baarnse kolenboer Dirk Koffrie. Deze week een gesprek met deze in Baarn bekende persoonlijkheid. De dagtaak zit erop als Dirk Koffrie in zijn knusse huiskamer terugblikt in de tijd. Naast hem echtgenote Jo, waarmee Dirk al ruim dertig jaar lief en leed deelt. Voor de juiste omlijsting van het gesprek zorgt de behaaglijke kolenhaardwarmte, waarvan de voordelen dan ook direct door Dirk worden toegelicht. "Kolenwarmte is zware warmt," aldus Dirk, "warmte die blijft hangen, terwijl gaswarmte lichte warmte is en vlugger opstijgt. "Koffrie's Brandstoffen en oliehandel" is een zaak van vader op zonen," vervolgt Dirk. "Vanaf 1922 staat onze zaak al ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Daarvoor handelde mijn vader in hout en turf. Van jongsafaan ben ik in het vak gekomen, zo ging het gewoon vroeger, vader werkte voor zijn opvolger. Na de oorlog is ook mijn jongere broer Flip in de zaak gekomen, vandaar dat we tot op de dag van vandaag samen het bedrijf runnen. Er is veel veranderd in de loop der tijden. De tegenslagen waren niet gering, toch is onze zaak staande gebleven en de naam Koffrie is een begrip in Baarn. Of ik "vroeger" de goeie ouwe tijd zou willen noemen? Ja, het was allemaal toch wel heel anders, er was meer eenheid in de gezinnen. 's Avonds was iedereen thuis, om de tafel heen. Men deed spelletjes en men maakte het gezellig. Maar er was ook veel armoe. Ik weet nog dat de petroleum twee cent per liter kostte en een nieuwe pit voor de petroleumlamp vijftien cent. Vaak was er voor die nieuwe pit geen geld en probeerde men er nog een weekje mee te doen. Met twee kwartjes in de week werden veelal de kolen afbetaald, dat kun je je nu nauwelijks voorstellen. Ik herinner me," vervolgt Dirk Koffrie, "de blijdschap en dankbaarheid van de mensen waar je rond de kerstdagen gratis een paar mud kolen mocht bezorgen. Dat ging dan uit van de Centrale Armenzorg en werd geschonken door de beter gesitueerde medeburgers. Als kolenboer genoot je bij de mensen een groot vertrouwen, je kwam immers overal in de huizen. De één wilde zijn kolen in de kelder, de ander op zolder en een derde in de dekenkist of onder het bed. In de twee laatste gevallen zaten dan de kolen in papieren zakjes. Tijd voor een praatje met de mensen was er vroeger altijd, het gemoedelijke van toen kom je tegenwoordig maar weinig meer tegen." Tussen vroeger en nu ligt een sombere tijd voor de kolenhandel. De komst van het aardgas rond de jaren zestig ontnam de kolenhandelaren hun brood. De een na de ander moest het opgeven, men probeerde een nieuwe bron van inkomsten te vinden. "Ook in ons bedrijf vond een omwenteling plaats," aldus Dirk Koffrie, "een eerst auto van een goeie kennis werd getectyleerd en was de aanzet tot de vestiging van ons Tectyl m1 station. Deze tak van ons bedrijf mag zich in een brede belangstelling verheugen. Niet alleen uit Baarn, maar ook uit de hele omgeving komen onze klanten. Inmiddels hebben we in dit werk al weer vijftien jaar ervaring en een goede naam weten op te bouwen. Gelukkig hebben we de brandtoffen en oliehandel gehandhaafd oor de jaren heen. Iedere vrijdag keert dan ook het oude vertrouwde dorpsbeeld weer," besluit Dirk Koffrie, "en gaan Flip en ik langs de klanten. Meestal op bestelling, een halve dag met olie en een halve dag met brikettten en kolen." Dirk Koffrie weet zich nog helemaal nodig in de Baarnse samenleving. En dat bevalt hem dan ook nog opperbest. "Je moet er altijd bij zijn," stelt hij, "of ze nou een auto komen brengen voor een tectyleerbeurt of dat ze drie liter petroleum komen halen, de klant moet geholpen worden." Al heeft Dirk Koffrie achter zijn huis een prachtig plekje om op zijn lauweren te gaan rusten, toch kiest hij voor zijn werk. Contact leggen met mensen is immers zijn lust en zijn leven.