Het verhaal van...
Dit is het verhaal van Willem Pater
In dit levensverhaal vertellen we u over Willem Pater.
Zijn geboortewieg stond in Baarn, alwaar hij geboren werd als zoon van Gerrit Pater en Jannetje van Grootheest. Willem werd geboren op dinsdag 26 december 1893 en hij overleed op dinsdag 3 januari 1995. Hij haalde de respectabele leeftijd van 101 jaar en 8 dagen. Een leeftijd die slechts een enkeling mag beleven.
Hij werd 4 dagen later begraven te Baarn Nieuwe algemene begraafplaats Wijkamplaan op zaterdag 7 januari 1995.
Relaties
Willem Pater had twee maal een relatie. Bij zijn overlijden was hij weduwnaar van Catharina van der Woord. Voor Catharina van der Woord was hij weduwnaar van Rinske Nieuwenhuis.Beroep
Willem Pater was rijwielhandelaar.Overige wetenswaardigheden
Graf staat op de nominatie om in 2013 geruimd te worden. Afd. IV, Vak 20, nr 6.Nam na de dood van zijn broer Henk zijn rijwielzaak in de Laanstraat over en zette deze in de Brinkstraat voort. Zijn vader Gerrit werkte bij de Baarnse dependance van de Utrechtse Brood- en meelfabriek.
Een interview van Corrie Kroon-Van Oostrum met Willem Pater, gepubliceerd in de Handelspost van 26-6-1985: Baarn - Deze week een gesprek met een Baarnse zakenman van weleer. Zijn zaak was gevestigd in de Brinkstraat. De kalender wees2 januari 1919 aan, toen de heer W. Pater zijn rijwielzaak begon. De heer W. Pater is de leeftijd van negentig jaar gepasseerd. Het is hem niet aan te zien en ook als hij vertelt spelen de jaren geen rol. "Op mijn leeftijd vraagt men wel eens Zou je het nog over willen doen? Nou, dan zeg ik altijd direct: "Als ik het over zou kunnen doen zoals het was, ja. Maar mijn leven overdoen in deze tijd, nee." Vroeger, och we waren toen ik jong was ook wel eens ondeugend, maar die mentaliteit van tegenwoordig, die vind ik niet goed te keuren. Trouwens, als er van "je leven overdoen" sprake zou zijn, zou ik zeker weer in de rijwiel-handel gaan. In 1963 ben ik met de zaak gestopt, maar we zijn altijd in de Brinkstraat blijven wonen. Mijn vrouw en ik hebben ons hart verpand aan de Brinkstraat, zo zou je het wel kunnen stellen Sinds anderhalf jaar wonen we echt boven de zaak van vroeger en genieten we dagelijks van het mooie uitzicht en de gezellige drukte." Als ik den aan vroeger, vervolgt de heer Pater, dan komt direct mijn diensttijd in gedachten. Dat was in 1914, de soldij was een dubbeltje per dag. Gelukkig werd ik al gauw korporaal, hetgeen me twee dubbeljtjes opleverde. Ik kon het best vinden met de jongens in dienst. Ruim vier jaar ben ik in dienst gebleven. Toen ik vier dagen verlof had, rond e kerstdagen van 1918, besloot ik niet meer terug te gaan. Ik schreef een keurige brief naar de sergeant, waarin ik hem vertelde dat ik per 2 januari 1919 een eigen zaak begon. Officieel ben ik pas in mei 1919 afgezwaaid, maar problemen zijn er van mijn besluit niet gekomen. De heer en mevrouw wonen in een huisje van tevredenheid. Mevrouw C. Pater-Van der Woord, ook een echte Baarnse, mengt zich zo nu en dan in het gesprek. "Zelf kan ik soms niet zo goed uit de weg," aldus mevrouw Pater, "maar mijn man is er altijd om mij de helpende hand te bieden. We redden het nog best zo en zijn daar ook erg dankbaar voor. Mijn man zegt altijd: "Een beardenhuis is voor oude mensen, daar zijn wij nog niet aan toe.""We lezen allebei graag," vult de heer Pater aan, "n schaken doe ik ook met plezier. De vrije tijd weten wij best te besteden. Terugkijken in de tijd doe ik eigenlijk niet zo dikwijls. Ik ben - denk ik - nog te druk met "nu" bezig. Wat nu het geheim is van hoogbejaard en tegelijkertijd nog zo vitaal en levenslustig zijn? "Een hoge leeftijd wordt je geschonken, maar je kunt zelf veel doen aan het plezierig maken van je leven." De heer Pater: "Ik ben altijd optimistisch en nooit chagijnig. Gaat het eens een dag niet zo naar mijn zin, dan denk ik, morgen gaat het wel beter. De fiets heb ik zo'n twee jaar geleden aan de kant gezet, maar met de auto rijd ik nog steeds", besluit de heer Pater toch wel een beetje trots. De scootermobiel Ietta is 26 jaar oud en met plezier rijdt het echtpaar Pater nog met de auto. Het beroep rijwielhandelaar is in ons gesprek niet zo speciaal aan de orde gekomen, meer het bezig zijn van elke dag, "Iedere dag is winst voor ons," voegt mevrouw Pater tot slot aan het gesprek toe. Tot zijn 83ste jaar heeft de heer Pater altijd gewerkt en ook nu is hij nog altijd bezig. Voor kleine reparaties in huis draait de heer Pater zijn hand niet om. Gereedschap heeft hij genoeg, zelfs en klein bankschroefje ontbreeekt niet in zijn hobbykamertje. "Laat nog even het huis zien," vraagt de vrouw des huizes aan haar man. Blijdschap allerwege, tevredenheid in de harten van dit echtpaar, het geheim van levensblijheid.